مدح و مناجات با حضرت علی علیه‌السلام
مرا به عـالـم زر بـود با تو این میـثـاق كه باشم از همه عالم فقط تو را مشتاق هـنـوز خـلـق نـگـردیـده بود آب و گـلم كه در حـریـم دلـم بر تو سـاختند رواق ز بس به روی تو عاشق شدم نمی دانم ز شوق وصل مرا می كشند یا به فراق به شـوق آن كه بیایی به دیدنم دم مرگ در انتظار اجـل سخت طاقـتم شده طاق به نـامـهٔ گـنـهـم خـط قـرمـزی بـكـشیـد كه بُرد مهر عـلـی در بهشتم از ارفـاق ز دست دشـمـنـت ار آب سـرد بـستـانم هـمـاره بـاد حـمـیـم جـهـنـمـم بـه مـذاق ولایت تـو از آن در دلـم ولادت یـافـت كه مُهر مِهر تو را مادرم گرفت صداق اگـر ز مـهـر تـو غـفـلـت كـنـنـد اولادم كنم به نـالـه و نـفـرین تمامشان را عاق تو دست و چشم و زبان خدایی ای مولا! خـدا گواست كه نبود به گفته ام اغـراق هزاربوسه به شمشیر و دست و بازویت كه شیرخوانده تو را قادر علی الاطلاق هـنـوز شـیـر نـنـوشیـده چـشـم نگـشوده به یك تـكـان تو بگسست رشـتـهٔ قـنداق شنـیـده ام كه جـهـان را طلاق دادی تو چگونه عقد نكردی و دادی اش سه طلاق به دشمنـان تو این كـمتـرین عـذاب بود كه با حـمـیـم جـهـنـم كـنـنـد اسـتـنـشـاق گـدای كـوی توام یا عـلــی نگــاهـم كن به دست بذل نمودی، ز چـشم كن انفاق از آن تخـلص خود را نهاده ام "میـثـم" كه اشتیاق توام بوده است سبك و سیاق |